ANNE BABA YEMİNİ

"Bu yüce varlığa kavuşmamıza izin veren Yaradan’a hep şükredeceğimize;
O’nu bildiğimiz ve elde edebildiğimiz en iyi olanaklarla
yetiştireceğimize; ruhunu güzelliklerle süslemesine, bedeninin
kıymetini bilmesine yardımcı olacağımıza; sevmeyi, ve sevgiyi
öğreteceğimize; O’nu sayacağımıza ve O’na saygıyı anlatacağımıza mutlu
anında da kederli anında da daima O’nun yanında olacağımıza, ancak
“Emek Verdim” diyerek haksız beklentiler içine girmeyeceğimize; O’nun
varlığı için ve hayat arkadaşlığı için, hep yanımızda olan eşimize
beslediğimiz sevgi, saygı ve güveni her gün tazeleyeceğimize;
gözümüzün nuru, evimizin neşesi, hayatımızın anlamı olan “Bebeğimizi”
kendi arzularını gerçekleştirmesi yönünde destekleyeceğimize; ama
kendi arzularımızı O’nda yaşatmaya çalışmayacağımıza, kendi
çıkarlarından önce toplumsal değerleri ön planda tutmasını O’na
öğreteceğimize, Anneliğin / Babalığın içimizde yeşerttiği,
zenginlikleri, isteyen herkesle mutluluk duyarak paylaşacağımıza; ve
O’nu yazıyla, kışıyla, gündüzüyle, gecesiyle, bütün varlılığımızla
daima sevip koruyacağımıza söz veririz"


Maillerimin arasında buldum bunu.2010 yılında eşime yollamışım.Oğlum 1 yaşında ya var ya da yoktur o zamanlar.


Çocuk yetiştirmek üzerine çok özet ve temel kurallardan bahsediyor.


Gerçekten öncelikle Hamd etmek gerekli.Çünkü mucizenin kendisidir bir bebeğin oluşumu.Başlangıcından dünyaya gelinceye kadar geçirilen evreler, bekleyiş, heyecan, ufak tefek sıkıntılar,merak ve doğum anı.Muhteşem bir şey. Dilerim Allah dileyen herkese sağlık, sıhhat, mutluluk ve sevgiyle bu güzel duyguları yaşatır.


Evet elimizden geldiğince en iyisini vermeye, sağlamaya çalışırken, doyumsuz çocuklar da yetiştirmememiz gerekiyor.Şimdi bakıyorum oğlum bir oyuncağa en fazla 1-2 saat seviniyor. Sonra kırmaya yönelik girişimleri oluyor. Bazen sakladığım bir oyuncağını verdiğimde yeniymiş gibi mutlu oluyor.Zaman zaman isteklerini paramız yok diyerek geri çeviriyoruz.Teyzem hafta sonu bizi işe uğurlarken güle güle gidin mama - araba alın diye alıştırmış.Ona göre çalışmamızın sebebi mama ve araba alabilmek :) Oysa eğitimi çok daha önemli.Ağaç yaşken eğilir ata sözünden yola çıkarak, yılları da geri getiremediğimizden, bu yılları en iyi şekilde değerlendirmemiz gerektiğini düşünüyoruz.Karakterinin 3 yaşına kadar şekillendiğini okumuştum. Bu yüzden tek bakıcının yetiştirmesinin çok önemli olduğunu söylüyorlar uzman doktorlar.Annem sağ olsun bu konuda çok destek oldu bize.Hiç bir yeri dert görmesin inşallah.


Evet eşte çok önemli, eşime anneler gününde "anne olmama vesile olduğun için teşekkür ederim" demiştim.Hamilelikten, doğum sonrasına ve  büyütme aşamalarında bana destek olduğu için eşime müteşekkirim. Bazen eve gelip aç mısın? demesi bile benim için çok önemli oluyordu.
Sıkıldığımı anlayıp, bebeğimle bizi  (özellikle açık alan istiyordum.) gezdiriyordu.


Şimdi ne istiyorum çocuğum için.Öncelikle hep sağlıklı ve mutlu olmasını istiyorum. İnsanlara faydalı, saygılı, ülkesine faydalı bir insan olarak yetişmesini istiyorum. Kendi ayakları üzerinde durabilen, ihtiyacı olanlara yardın eli uzatan, saygılı, sevecen, paylaşımcı, çok dostu, arkadaşı olan,müzik ve sporla ilgilenen bir birey olmasını istiyorum.
Ben şunu olmak istiyordum, olmadı .Sen ol demeyeceğimi biliyorum. Nasıl mutlu olacaksan öyle ol ama, çevrene ve insanlara zarar verme derim. Birde mantığını aklını kullanan birisi olmasını, empati yapabilmesini isterim.


Umarım fidanımızı güzel bir şekilde yetiştirip, insanlığa ve ülkesine faydalı bir çınar olmasını görebiliriz.


Bir anne olarak daha ne isteyebilirim ki?






Sevgiyle